Νέκυια

Μ3ΜΦ1Σ

Σαν αν μην ένιωσα ποτέ αυτόν τον τρόμο
Αναπολώ όσα δεν έζησε κανείς
Κι όσο νιώθω ακόμα ζωντανός, μέσα μου ο πιο παλιός εχθρός, όλο μου λέει πως είναι αργάΚαι εγώ γυρίζω ξανά, γυρίζω ξανά
Στο χάος που με ζητά, που με ζητά
Γυρίζω ξανά

Σαν να μην βρέθηκα ποτέ σε λάθος δρόμο
Αναζητώ όσα δεν κράτησε κανείς
Κι όσο με χλευάζει ο θεός, αυτός ο άδειος ουρανός όλο μου λέει πως είναι αργά
Και εγώ γυρίζω ξανά, γυρίζω ξανά
Στο χάος που με ζητά, που με ζητά
Και εγώ γυρίζω ξανά, γυρίζω ξανά
Στο χάος που μ′ αγαπά, που μ' αγαπά

Σαν να μην ξέχασα ποτέ αυτό τον πόνο
Ακολουθώ όσα δεν μου ′μαθε κανείς