Κάποιοι νομίσαν πως μπορούν να μας νικήσουν
Πες τους να ρθουν, να προσπαθήσουν
Κάποιοι πιστέψαν πως μπορούν να μας λυγίσουνΠες τους να ρθουν, να προσπαθήσουν
Είναι πολύ αργά για να είναι νύχτα
σαν την ανατολή που δεν μπορεί με βρει
Είναι πολύ καλά για να είναι αλήθεια
Σαν την καταστολή που δεν αντέχω να ′ρθει
τη λεγεώνα αυτή, ζώσανε φίδια
στη λεγεώνα αυτή έχουμε μείνει λειψοί
με δόντια την κρατάμε και με νύχια
όλοι ανίδεοι, όλοι αιρετικοί
κανένας μας δεν θέλει να πιστέψει
κανένας όμως δεν μπορεί να το αρνηθεί
πόσους ο δρόμος έχει αναθρέψει
πόσοι βρεθήκανε στο τέλος, πόσοι στην αρχή
θα μας γνωρίσουν στο λίγο που μένει
με ένα τραύμα όλοι στοιχειωμένοι
θα μας γνωρίσουνε στο λίγο που μένει
όλοι πιωμένοι όλοι οπλισμένοι
Εδώ στο τέλος του αφόρητου κόσμου
Με τα μάτια ανοιχτά, με τα μάτια κλειστά
Θα μας θυμούνται για πάντα- θα μας γνωρίσουνε από κοντά
Τώρα στο τέλος του παράφορου τρόμου
Με τα μάτια ανοιχτά, με τα μάτια κλειστά
Θα μας θυμούνται για πάντα, ως τη λεγεώνα του βορρά
Με τα μάτια ανοιχτά, με τα μάτια κλειστά
