Λίγο στα μάτια σου το φως, και η κάθε μέρα πιο αργά περνά
Βράχος στους ώμους σου ο καιρός, καμία γη πλέον δεν σε βαστά
Μακριά από εδώ, κάπου να χαθώ, και απ′το χάος του μυαλού μου να σωθώ
Μακριά από εδώ, λίγο να κρυφτώ, και απ'το χάος της ζωής μου να σωθώ
Το ίδιο κτήνος που έχουμε ντυθεί, σε σέρνει αργά και σε κουβαλά
Γύρω πέφτουν οι σκέψεις σαν βροχή,δεν τις χωρά ο νους δεν τις χώρα
