Έχω ένα απέραντο κενό και ένα μέλλον σκοτεινό, για να βαδίζω
Έχω ένα θάνατο αργό, ένα κυάνιο δροσερό, όταν λυγίζω
Γιατί έμαθα να ζω μόνο σε χρόνο δανεικό χωρίς κανένα
Χωρίς να ξέρω πού πατώ, χορεύω έξω απ′ το χορό μόνο για μένα
Έχω ένα μάταιο θυμό, σαν ένα αίνιγμα μισό, που δεν θα λύσω
Έχω ξεχάσει από καιρό, το πιο γλυκό μου μυστικό, να μην μιλήσω
