Έχω ένα σπίτι που δεν θέλω να κοιτώ
Έχει παλιώσει πια και μου θυμίζει εμένα
Ίσως να φταίει που δεν έμαθα να ζωΊσως να φταίει που τα έχω πια χαμένα
Έχω ένα σπίτι που όταν θέλω να κρυφτώ
Έχει παράθυρα και πόρτες καρφωμένα
Ίσως να φταίει που φοβάμαι πια να μπω
Ίσως να φταίει που δεν κάλεσα κανένα
Έχω ένα σπίτι που γκρεμίζω από καιρό
Την κονσερτίνα του μου χάρισε για στέμμα
Ίσως να φταίει που γλιστράει στον γκρεμό
Και το κρατάω με δυο χέρια κουρασμένα
Κι αν σωθώ απ′ολο αυτό, κι αν σωθώ απ'ολο αυτό
Θα ′ναι από θαύμα, μα δεν είναι γραφτό
