Ik loop op de ruïne
van mijn gevoel voor jou
Wat nu alleen nog puin is
was ooit een groot gebouw
En zelfs de fundamenten
van wat hier heeft gestaan
Zijn na wat mooie lentes
al min of meer vergaan
Zo verloren we de kamers
van ons eigen luchtkasteel
Zelf gesloopt met grote hamers
en nu is er niets meer heel
Is dit het huis waar we kusten
waar we feestten en rustten
Is dit de plek waar we vreeën
en zoveel mooie dingen deden
Ik mis het trapje naar de sterren
en de grote open haard
Het huis van onze liefde
is onbewoonbaar verklaard
