Domenica

Marco Borsato

Zacht als een bries die ritselt door de bomen

vormen mijn lippen jouw naam en denk ik aan jou

iedere nacht zie ik je in mijn dromen

ik fluister dan dicht bij jouw mond hoeveel ik van je hou



o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent

maar ik zal wachten tot jij van mij bent

Domenica



ooit op een dag zul je naar me luisteren

en dan zul je begrijpen dat wij zijn geschapen voor elkaar

tot op die dag zal ik alleen maar fluisteren

ik wacht op een teken van jou een blik of een gebaar



o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent

maar ik heb geduld en ik zal wachten tot jij van mij bent

ik droom van ons hier in het duister

ik zie je gezicht en in mijn hoofd klinkt ons gefluister

Domenica, Domenica



o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent

maar ik heb geduld en ik zal wachten tot jij van mij bent

ik wacht op jou al duurt het eeuwen

ik fluister je naam maar eens komt de dag dat ik hem zal schreeuwen

Domenica, Domenica, Domenica