De Geest

Blof

Rust is er nooit, in mijn slaap niet


En niet als ik meer dan bewust om mezelf heen ren


Tussen de mensen op straat ben ik alleen


En ik praat en ik weet wat ik meen


En wat ik verzin


Het is echt en ik droom tegelijk


Kom in mijn nacht


Kom bij me liggen


Waak met me mee


Geef me de geest


Geef me de geest


Slaap laat me wachten, dus ik fantaseer


Mijn wereld zoals die ook werkelijk is


Er is altijd een waarheid maar hoe je haar ziet


Hangt af van je moed en je blik


Van wat je doet


En wat doe ik,


Dagdromer van beroep?


Kom in mijn nacht


Kom bij me liggen


Waak met me mee


En geef me de geest


Geef me de geest


Hoe minder ik slaap


Hoe dieper ik droom


De dagen gaan trager


Totdat ze stilstaan


En loom denk ik dat ik weet wat het is


Je brengt me steeds weer van mijn stuk


Ik zie scherper en scherper


Dan zie ik niets meer


Heel even maar


Ik noem het geluk


Het grote geluk van de geest


En wat doe ik,


Dagdromer van beroep?


Ik vraag je, ik smeek je


Kom bij me liggen


Waak met me mee


En geef me de geest


Geef me de geest


Breng me de tijd in een fles


Ik geef je mijn bloed


En mijn hoofd op een blad


Dans voor me, naakt


Kom bij me liggen


Waak met me mee


En geef me de geest


Geef me de geest