เปราะบาง

Bodyslam

หนทาง ยังดูเหมือนเดิม มีแสงไฟ มีผู้คนรอบกาย
จาก คนร้อยพันที่ยืนใกล้กัน กลับรู้สึกว่าไกลแสนไกล
เมื่อไรมันหายไป จากหัวใจของเรา
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่ เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่ายังทำให้มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ

ครั้งหนึ่งที่เคยสัมผัส ในหัวใจว่ารักยังเหลืออยู่
แต่วันนี้ดูเหมือนมันลบเลือน ก่อนที่ อบอุ่นจางหายไป
สักวันถ้าล้มลงจะมีใครสนใจ

ทำไมแค่ลมเพียงแผ่ว เบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่ายังทำให้มีน้ำตา
ทำไม มันช่างเปราะบางเหลือเกิน

ร่องรอยจากคำไม่กี่คำยังทำให้ปวดร้าว
แค่ เพียงแววตาที่ว่างเปล่ายังทำให้เจ็บหัวใจ
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ

วิงวอนให้มันสิ้นสุดลง

ทำไมแค่ ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่ายังทำให้ มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านพ้น

ร่อง รอยจากคำไม่กี่คำยังทำให้ปวดร้าว
แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่ายังทำให้เจ็บ หัวใจ
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ

และ ชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ว่า
ชีวิต เมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
ชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ