Je wordt wakker in hetzelfde bed, dezelfde straat, dezelfde stad.
En wat gister zo werkelijk leek is in je slaap tot illusie teruggebracht.
Je hebt gezegd dat je je koffers pakt voor een reis naar het midden van je hart.
Ver weg van hier waar je moet geven en je tot nu toe slechts de klappen hebt gehad.
Je staat er niet middenin, je leeft maar wat van opzij.
Waar is de vriend of vriendin, die jou daar op wijst?
De kans komt één keer, daarna nooit meer, het is alles wat je hebt.
je moet het nemen, je moet het leven
met alles wat je hebt.
En dan komt het zeker dichter, dichterbij.
Misschien krijg je wat meer vertouwen.
Je wordt wakker met een nare smaak, stoot je kop tegen de realiteit.
En wat gister te dragen leek is een last waar je haast onder bezwijkt.
Je hebt gezegd dat je je koffers pakt voor een reis naar het midden van je hart.
Maar je bent het vergeten als een droom in je dromen gehad.
Je staat er niet middenin, je leeft maar wat van opzij
Waar is de vriend of vriendin, die jou daar op wijst?
Voor al mijn vrienden die meer verdienden
dan te bukken voor de fooi die ze je geven
na heel je leven te moeten zingen in een kooi.
Ook voor hen komt alles dichter, dichterbij.
Misschien krijgen ze meer vertrouwen.
De kans komt één keer, daarna nooit meer, het is alles wat je hebt.
Je moet het nemen, je moet het leven met alles wat je hebt.
Misschien komt het dan wat dichter, dichterbij.
Misschien krijgen ze wat meer vertrouwen in mij.
Misschien komt het dan wat dichter, dichterbij.
Misschien krijg je wat meer vertrouwen in mij.
