De Stilte Valt Zo Hard

Van Dik Hout

Je vertelt over de pijn als je op me wacht

's Nachts gaat de bel, mijn wankele stap

J zegt je verandert nooit

Ik vertel honderduit en je luistert te goed

Ik zie dat je me mist en ik zeg dat dat moet

Je zegt waarom blijf je niet?



Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn



Je vertelt over ons, ja wat waren we goed

Ik die niets wist, weet nu zeker wat moest

Ik zie je gelooft me niet

Dus ik verlang weer naar jou, weet maar al te goed

Dat het niets wordt, lieg het komt wel weer goed

Je zegt waarom zwijg je niet?



Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn



Steeds als ik vertrek dan wil ik terug

Als ik er ben dan vlucht ik weg

Ik doe je pijn terwijl je denkt hij verandert

Je weet ik verander nooit



Ik breng je niets, lief, meer dan pijn



Ja, zo gaat het met alles waar je eens om gaf

Je wilt het wel kwijt maar je raakt er niet af

Had jij me maar nooit gekend

Want nog voor ik de deur weer achter me sluit

Kom ik al terug op ons laatste besluit

En draai me nog een keer om



Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn