Όλα έδειχναν πως θα ′μαι
Άλλο ένα απόγευμα
Που θα έφευγε όπως ήρθεΌπως ήρθε αθόρυβα
Δίχως κρότο, δίχως ήχο
Όπως και τα σύννεφα
Δεν περίμενα πως θα 'ρθει
Πως θα έρθει σήμερα
Ότι σήμερα θα ανοίξει
Το παράθυρο υπνοεί
Του ανέμου που με ψάχνει
Που με ψάχνει απ′ το πρωί
Να μου πει την ιστορία
Για το μαύρο σύννεφο
Που διαλύθηκε μια μέρα
Μες το καταχείμωνο
Όλο από ψηλά κοιτούσε
Πάντα ταξιδεύοντας
Σύννεφο όλο βροντούσε
Πήγαινε γυρεύοντας
Όταν γέμιζε η ψυχή του
Γέμιζε με αστραπές
Έβρεχε κι οι κεραυνοί του
Σκόρπιζαν παντού φωτιές
Μα ήρθε κάποτε η μέρα
Που εξαφανίστηκε
Όλοι λέγαν' "που να πήγε;"
Ότι εξατμίστηκε
Μα από 'κει που είχε περάσει
Ύστερα από καιρό
Φύτρωσαν μεγάλα δάση
Που διψούσαν για νερό
Τον άκουγα και ήθελα
Κάπου μακριά να τρέξω
Είπαν μ′ αυτόν τον άνεμο
Δεν πρέπει εγώ να μπλέξω
Και του ′πα τη θλιμμένη ιστορία
Πια γελοία χίμαιρα
Σε έφερε εδώ απόψε
Τι γυρεύεις σήμερα
Γιατί τέτοια παραμύθια
Μας τα λέγανε παλιά
Κάτι ναύτες μεθυσμένοι
Αίρα στα χαλάσματα
Και μου απάντησε ο αέρας
Μάζεψ' τα κομμάτια σου
Ό,τι κρύβεις μες τη στάχτη
Φαίνεται στα μάτια σου
Μάζεψα τα πράγματά μου
Κι όταν βγήκα να τον βρω
Είδα ένα μικρό παιδάκι
Να κοιτάει τον ουρανό
Με κοίταξε και γέλασε
Κι είδα μες τη ψυχή του
Ένα μεγάλο σύννεφο
Και έφυγα μαζί του
Και ένιωσα για μια στιγμή
Κάτι σαν ευτυχία
Μια μέρα τόσο αδιάφορη
Μια μέρα τόσο κρύα
Ένιωσα για μια στιγμή
Κάτι σαν ευτυχία
Μια μέρα τόσο αδιάφορη
Μια μέρα τόσο κρύα
