Ik dit wreed en verwarrend bestaan
leeft een liefde niet zo lang;
mensen zo ver bij elkaar vandaan...
dromen broos, en harten bang.
En zo onbeschrijfelijk alleen,
zo wil ik het leven niet,
en zo aardedonker om ons heen,
zo wil ik de liefde niet,
alles wat ik wil ben jij...
samen gebonden, samen vrij.
We zijn dwaas,
maar we spelen het spel,
de één verliest, een ander wint.
De beloning is hemel of hel,
grijp je kans, we spelen blind...
En ik ben zo moe van het gedoe,
zo wil ik het leven niet,
één moment geluk zo af en toe, zo wil ik de liefde niet,
alles wat ik wil ben jij...
samen gebonden, samen vrij.
Ik kan niet langer zwijgen,
ik moet het aan je kwijt,
want hoe lang moet ik wachten op
de juiste plaats en tijd?
RADAMES EN AIDA
In dit wreed en verwarrend bestaan
raakt het hart zo erg van slag;
wat is waarheid, wat is waan?
Alles kan, en alles mag.
AIDA
Toch zegt een stem hier diep
binnenin:
zo wil ik het leven niet.
RADAMES
Toch zegt een stem hier diep
binnenin:
zo wil ik de liefde niet.
Maar omdat ik jou bemin
zijn deze woorden....
RADAMES EN AIDA
...en begin...
