Elke sage en legende,
ieder sprookje, elk verhaal,
de geringste anekdote,
oud of nieuw, in elke taal,
als een tijdloos web van woorden
dat de eeuwen overspant,
genoteerd voor generaties,
of geschreven in het zand,
vol van vreugde, nat van tranen,
warm en teder, scherp en zwart,
over duizend personages
of een eenzaam kloppend hart;
elk verhaal van alle mensen
dat ons doorgegeven wordt
gaat uiteindelijk over liefde,
en het menselijk tekort...
Luister dan nu naar
het verhaal van liefde
in een tijd vol haar,
over liefde die eindigde in
landverraad,
waar de brede Nijl woestijnen
bloeien deed,
midden in een oorlog,
bikkelhard en wreed.
De rivier was voor Egypte
ademtocht en levensbron,
die zij als bezit beschouwde
en met geen ander delen kon,
dus mocht de naaste buur
geen goede vriend meer zijn:
Nubië vernederd, leeggeroofd,
alleen nog pijn...
