من مست و تو دیوانه
ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانهدر شهر یکی کس را هوشیار نمی بینم
هر یک بدتر از دیگر شوریده و دیوانه
جانابه خرابات آ تاا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
چون کشتی بی لنگر کژ میشد و مژ میشد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
من مست و تو دیوانه
ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هوشیار نمی بینم
هر یک بدتر از دیگر شوریده و دیوانه
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
گفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جان
نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز آب وگل نیمیم لب دریا
نیمی همه دردانه
ای لولی بربطن زن تو مست تری یا من
ای پیش چو ن تو مستی افسون من افسانه
چون کشتی بی لنگر کژ میشد و مژ میشد
وز حسرت او مرده صد عاقل وفرزانه
وز حسرت او مرده صد عاقل وفرزانه
