เหนื่อยกับความเป็นจริงที่ฉันมี
หน่ายกับทุกนาทีที่เลื่อนลอย
อ่อนล้าบ่อยๆ ที่ต้องคอยแต่ทนเหงา
อาจจะจริงที่เธอไม่ทิ้งไป แต่ในใจไม่มีคำว่าเรา
เจ็บช้ำเปล่าๆ ถ้ารักเราไม่เท่ากัน
คำๆ เดียวกัน จากคนๆ บางคนก็ต่างแล้ว
ใจใครใจมัน ความรักมีไม่เท่ากัน
และฉันก็พอเข้าใจ
ถ้าหากว่าความรักของเรา มันมีไม่เท่ากัน
ฉันว่าเราก็ควรต้องยอมรับมัน
หากว่าเรายังฝืน มันก็คงไม่ได้อะไร
หากว่าใครถาม ว่าเราจบลงด้วยเรื่องอะไร
ฉันคงทำได้เพียงแค่ตอบเขาไป
ว่าที่สุดแล้วจะทำอย่างไร
รักเราที่มีให้ไปมันไม่เท่ากัน
ถ้าหากจะบอกรักใครสักคน
มันก็ไม่ได้ยากลำบากลำบนสักเท่าไร
แต่จะรักษาให้มันอยู่นาน ให้เป็นอย่างใจ
มันช่างยากช่างเย็นมากมายเหลือเกิน
ถ้าหากว่าความรัก ของเรามันมีไม่เท่ากัน
อย่างนั้นฉันว่าเราก็ควรต้องยอมรับมัน
หากว่าเรายังฝืน มันก็คงไม่ได้อะไร
หากว่าใครถาม ว่าเราจบลงด้วยเรื่องอะไร
ฉันคงทำได้เพียงแค่ตอบเขาไป
ว่าที่สุดแล้วจะทำอย่างไร
รักเราที่มีให้ไปมันไม่เท่ากัน
คำๆ เดียวกัน จากคนๆ บางคนก็ต่างแล้ว
ใจใครใจมัน เมื่อรักมีไม่เท่ากัน
สุดท้ายรักนั้นคงจบไป
