It read beskynt de greide, de joun falt our de mar
Der steane se mei har beiden en hy sjocht noch ris nei har
Se stean foar harren hutte fan pôlen liem en reid
Syn hân leit op har skutte, hy wurdt mei koarten heit
It jier hast vyftjinhûnderd, feroare maatskappij
Se leie der net ûnder, se fiele harren frij
Der is faaks wol wat geande, hy moat soms op oorlogspaad
Mar wer se eins foar steane no, dat wurdt er nea gewaar
Dochs ha se neat te kloaien, en al hawe se gjin jild
It yten dat se krije is de rykdom fan it fjild
It jier hast vyftjinhûnderd, in nije heerschapij
Se bûge der net ûnder, se bliuwe altyd frij.
Refr.:
De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn. Eltse dei opnij
De wyn hellet noch alle dagen oan, en giet fan lân nei lân. Eltse grinsfoarbij
It read beskynt it kampke, de jûn fâlt oer de stêd
boartet in lyts famke noch in skoftsje, aanst op bêd
se jeuzeld hunderd út, de taal dy't mem har bybrocht hat
har heit ropt troch it rút, dat se nei binnen komme moat
it jier no hast twatûzend, europa dat wurd nei
it famke sjongt en dounset, en laket dan nei my.
Refr.:
De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn.
Eltse dei op nij
De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn.
Eltse dei op nij
De wyn hellet noch alle dagen oan, en giet fan lân nei lân.
Eltse grins foarbij
