Door Het Donker

De Kast

we kijken door de ramen het is een heldere nacht


opeens zijn we samen wie had dit gedacht


dat jij me zou vinden en dat je naast me zou staan


dat je mij zou beminnen hier bij het licht van de maan


je schenkt nog een glas in en ik streel door je haar


we duiken weer het bed in maar toch is het raar


de gordijnen zijn open en ik weet van geen tijd


jij ligt hier naast me is het fictie of werkelijkheid


neem mij met je mee ik geef me over


loods me door het donker heen


want ik wil jou


als straks de mensen zich haasten en de stad weer ontwaakt


dan ben jij degene die licht aan de horizon maakt


neem mij met je mee ik geef me over


loods me door het donker heen


want ik wil jou


neem mij met je mee ik geef me over


loods me door het donker heen


want ik wil jou


want ik wil jou


want ik wil jou


want ik wil jou