Yalnızlık

Cem Adrian

Vurmuyor yüzüne eskisi gibi sanki
Güneşin ısıtmıyor içini
Gelmiyor içinden uzatmak elleriniEllerin tutamıyor bir kalbi

Bir kâğıt, bir kalem
Bi′ yanmış, bi' sönmüş
Bir bitmiş sigara
Hayatın bu

Sökülmüş, atılmış
Kırılmış, dökülmüş
Hep paramparça
Yolun sonu bu

Yalnızlık
Saklandığın o küçük delikte buluyor seni
Yalnızlık
Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Yalnızlık
Sıkıştığın o küçük evinde vuruyor seni
Yalnızlık
Öldürüyor seni, öldürüyor beni

Yalnızlık
Saklandığın o küçük delikte buluyor seni
Yalnızlık
Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Yalnızlık
Sıkıştığın o küçük evinde vuruyor seni
Yalnızlık
Öldürüyor seni, öldürüyor beni

Yalnızlık çağının kalbi kırık çocukları
Yalnızlık o simsiyah ellerinde
Yalandan ninnileriyle büyütüyor bizi

Bir kâğıt, bir kalem
Bi′ yanmış, bi' sönmüş
Bir bitmiş sigara
Hayatın bu

Sökülmüş, atılmış
Kırılmış, dökülmüş
Hep paramparça
Yolun sonu bu