Και είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Έχτισα το νέο κάστρο κι είμαι πίσω πάλι
Στη μακροχρόνια προσωπική μου πάληΚαι είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Αυτό το κάνω μια φορά δεν έχει άλλη και εσείς κοιτάτε απ′ την άλλη
Ναι, αυτό το γράφω σε ένα δωμάτιο στην Σαντορίνη
Ένα χρόνο πριν αναρωτιόμουν πως θα γίνει
Με είχε φάει το άγχος για το πως θα βγούνε
φράγκα και πως θα ζήσω με είκοσι ευρό για μια βδομάδα
Μαθαίνουμε μέσα από τις δυσκολίες
Τα νέα μου κομμάτια ας μην είναι επιτυχίες
Τουλάχιστον αυτή είναι η μουσική μου
Δε ξέρω τι πουλάει ξέρω μόνο πως να λέω την ψυχή μου
Στα δεκάξι μου μου ήρθε μια επιθυμία
τρελή να δω τον κόσμο πάνω από την σκηνή
Από τα δεκάξι δεν μετάνιωσα στιγμή στα
δεκαεφτά ορκίστηκα ότι θα το κάνω για τον., ναι
Πονάω όσους έχω διπλά μου πολλές φόρες
Ελπίζω να με συγχωρούν γι αυτές
Ξέρω πως πληγώνω όσους αγαπάω εκατό φόρες
Μα θέλω το καλό τους στις διακόσιες από αυτές
Σε ένα live ζήτησε να με δει μια κοπέλα
Που είχε κάποια γράμματα στο δέρμα
Το μελάνι έγραφε "περήφανος για έμενα"
Την ευχαριστώ γιατί με έκανε περήφανο για έμενα
Δεν ξέρω να τηρώ τα ιδεώδη
Το μυαλό πηγαίνει εκεί που δεν μπορεί το πόδι
Πιστεύω όλοι έχουμε ένα παιδί μέσα μας
Άλλα όλοι έχουμε και έναν Ηρώδη
Δεν ξέρω να τηρώ τα ιδεώδη
Η μάνα με έκανε πολυλογά και ο κόσμος σας αγχώδη
Υπάρχουν μέρες που νικάω τις
υπόλοιπες κανείς δε νικάει νικάνε οι φόβοι
Απλά ακολουθώ το πεπρωμένο
Εγώ θα πω την γνώμη μου και φεύγω
Ελπίζω αυτή να είναι η ιστορία της ζωής μου
Γιατί αυτή είναι η μόνη ιστορία που ξέρω
Και είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Έχτισα το νέο κάστρο κι είμαι πίσω πάλι
Στη μακροχρόνια προσωπική μου πάλη
Και είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Αυτό το κάνω μια φορά δεν έχει άλλη και εσείς κοιτάτε απ την άλλη
Αυτό το γράφω πίσω στο πατρικό μου στην Ξάνθη
Μέσα από τα ποτήρια και την στάχτη
Είδα ένα όνειρο προσπαθώ να βγάλω μια άκρη
Νομίζω κατάλαβα τι είναι η αγάπη
Είναι ο τελευταίος συνειρμός μετά θα φύγω
Ο ουρανός αγκάλιασε τον ήλιο, κοκκίνισε για λίγο
Έξι μήνες τώρα κοιμάμαι σε σπίτια φίλων
Πείτε στον Θεό κρατάω το μήλο
Μπήκα στο παιχνίδι με ένα πλάνο και ένα εγώ
Δεν μπορώ να θυμηθώ την ευτυχία θα την νιώσω άμα την δω Βγήκα από το
παιχνίδι δέκα χρόνια πιο σοφός,
πιο φτωχός Πλήρωσα χρυσά τον προορισμό
Οι μούσες πάνω μου ραμμένες,
ζούμε σε εποχές καταραμένες Έντεκα
χρονών στην γειτονιά με ποδοσφαιρικές φανέλες
Πως στον πούτσο πέρασαν οι μέρες
Ακόμα προσπαθώ να
Ζήσω τον χειμώνα
Μάνα αγκομαχώ να μην λυγίσω όταν χάσω τον αγώνα
Φοβάμαι πιο πολύ την μέρα που ξημέρωσε
γιατί κάθε που χάνω ότι χάνω δεν ξανάρχεται
Και όλο δεν έχω αντοχή και υπομονή
και αυτή η καργιόλα μου χει φάει την ψυχή
Ελάχιστοι από εσάς θα νοιώσουν έστω μια γραμμή
πιο πολλοί με κάναν μόδα για να φαν κάνα μουνί
Τι με κοιτάζεις θέλεις κάτι
Αυτό εδώ είναι μάχη
Αν όλοι είμαστε χώμα και νερό σε εμένα έχει
πέσει μια κανάτα δάκρυ, κόλλησα στο δάπεδο σαν λάσπη
Πάμε
Τι με κοιτάζεις θέλεις κάτι;
Θα πάρω το κεφάλι σου για λάφυρο στην Ξάνθη
Τέσσερις βαθμοί της μυωπίας στο δεξί
Βλέπω την ψυχή σου απ τ άλλο μάτι
Εγώ δεν έγινα mc από το ανάγκη να σε δω
Αυτό είχα ανάγκη να το πω
Ο ποιο ανασφαλής της γειτονιάς βάζει βενζίνη την σκηνή
Ελπίζω να γουστάρει το κοινό
Ελπίζω να γουστάρετε συμβουλή πουτάνες μην ραπάρετε
Είπα στον πατερα μου δεν έχει γυρισμό δεν ξανά χάνουμε, ψέμα
Μα θα σηκωθούμε όπως πάντοτε
Και είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Έχτισα το νέο κάστρο κι είμαι πίσω πάλι
Στη μακροχρόνια προσωπική μου πάλη
Και είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Αυτό το κάνω μια φορά δεν έχει άλλη και εσείς κοιτάτε απ την άλλη
Αυτό το γράφω κυριολεκτικά πάνω στον δρόμο
Συγνώμη ξέρω να ραπάρω μόνο, επίσης
Δεν ξέρω που πηγαίνω και μ αρέσουν οι προκλήσεις
Τον δρόμο εμπιστεύομαι, ο δρόμος θα δείξει
Μην ρωτάς τι έχω ζωγραφίσει, χόρεψα στην θλίψη, έδιωξα τις τύψεις
Με αγαπάνε οι εξόριστοι γιατί τους δίνω δύναμη
Και η δύναμη πεθαίνει αλλά δεν πεθαίνει η πίστη
Αυτό είναι επίτευγμά μου
Αυτό είναι πάνω από το να πω πως ήμουν
η φωνή για την γενιά μου στα παιδιά μου
Θα παίξω, αυτή είναι η πιο ποιητική μου άποψη
Ή απλά ένας τρόπος να μην δουλέψω
Μίλησα στο φίδι, ήξερα από πριν που καταλήγει
Πλέον το παιχνίδι μου το ωφήλει
Ερωτεύτηκα το ραπ μετά το αγάπησα
Δεν μπορούμε απλά να μείνουμε 2 φίλοι
Έχω γράψει όλα τα καλά κομμάτια μου
Κρίμα
Τώρα παίζω με ό,τι έχω
Γουστάρω τα βιβλία αυτοβελτίωσης
Μου θυμίζουν τη ζωή που δεν έχω
Γιατί λένε να ξυπνάς πρωί και εγώ ξυπνάω το βράδυ
Λένε να τρως πρωινό και 'γω καπνίζω πάλι
Λένε στο ψυγείο να ′χεις όνειρα γραμμένα
Και γράφω τι περίμενες ρε πούστη από μένα;
Έλα φίλε κοίτα
Εγώ αν αλλάξω να μου κόψετε το χέρι
Μα το έκοψα από μόνος μου προτού να φτάσει η νύχτα
Γιατί δεν μάθατε πότε από ΦΘ
Εγώ γεννήθηκα μέσα σε ξερατά
Και έχω μια γλώσσα που κόβει του κερατά
Με αφήνει αδιάφορο το αν ο Ιησούς είναι Θεός
Αυτή είναι η φωνή του Βαραββά
Και είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Έχτισα το νέο κάστρο κι είμαι πίσω πάλι
Στη μακροχρόνια προσωπική μου πάλη
Και είμαι πίσω πάλι, νίκησα τους δαίμονες μου και είμαι πίσω πάλι
Αυτό το κάνω μια φορά δεν έχει άλλη και εσείς κοιτάτε απ' την άλλη
