ใจหาย เมื่อวันลาจาก
น้ำตาไหลพราก วันเพ็ญจากพี่ไป
หนุ่มเมืองชล และสาวมหาชัยต่างยืนร้องไห้ รถไฟแล่นไปลับตา
ลาแล้ว น้องเพ็ญลาก่อน
ไม่มีบุญย้อน ขอลาไปก่อนลับลา
พ่อแม่น้อง เขาจองเจ้าบ่าววิวาห์
เพ็ญเจียนบ้า เพราะว่าไม่รักเขาเลย
ประเพณี คลุมถุงชนให้คนปวดร้าว
เจ้าบ่าวเจ้าสาว คงไม่มีสุขเลย
มันหมดสมัย บังคับใจกันเอย
พิโธ่เอ๋ย เพ็ญจำต้องฝืนทน
วันไหน ทะเลมีคลื่น
เหมือนเสียงสะอื้น ของคนรักจากเมืองชล
หนุ่มท่าฉลอม เขาได้แค่เพียงกายตน
ใจเพ็ญหมองหม่น คิดถึงคนเมืองชลทุกวัน
วันไหน ทะเลมีคลื่น
เหมือนเสียงสะอื้น ของคนรักจากเมืองชล
หนุ่มท่าฉลอม เขาได้แค่เพียงกายตน
ใจเพ็ญหมองหม่น คิดถึงคนเมืองชลทุกวัน
