ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน อ้ายนั่งเบิ่งฟ้า
คึดฮอดแก้วตา เจ้าไปสิเล้อ
พระธาตุเชิงชุมถามข่าว ภูพานบ้านเฮายังคอยเสมอใจเค็มคือเกลือ แท้น้อน้องสาว
ฝนปรอยฮิมฟ้าเหมือนน้ำตาไหล ในใจของอ้าย
เป็นห่วงคนไกล บ่ มีข่าวคราว
น้ำหลากหนองหานฝูงปลา ชวนกันพาลอยลงลำปาว
ดั่งใจผู้สาว ที่ไปหวั่ง หวั่ง
อ้าย บ่ แม่นผาแดง บ่ มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า
ให้คนลืมคราว คึดฮอดความหลัง
ย่านผู้เขียวใบหม่อน ไปหลงคำวอนของคนมีตังค์
ย่านเขาเด็ดนาง ไปใส่ต้มยำ
ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน เป็นสีโศกโศก
ส่งใจกับนก ไปบอกคนงาม
เจ้าสีนานวลของอ้าย คั่น บ่ ลืมไลฮักและถ้อยคำ
อยากให้กลับลำ คืนทุ่งหนองหาน
อ้าย บ่ แม่นผาแดง บ่ มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า
ให้คนลืมคราว คึดฮอดความหลัง
ย่านผู้เขียวใบหม่อน ไปหลงคำวอนของคนมีตังค์
ย่านเขาเด็ดนาง ไปใส่ต้มยำ
ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน เป็นสีโศกโศก
ส่งใจกับนก ไปบอกคนงาม
เจ้าสีนานวลของอ้าย คั่น บ่ ลืมไลฮักและถ้อยคำ
อยากให้กลับลำ คืนทุ่งหนองหาน
