วิมานดิน

นันทิดา แก้วบัวสาย

ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาวๆ
อยู่บนฟากฟ้าให้แสงสุกใสได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมองเธอด้วยแววตา
แห่งความภักดี

เก็บฟ้ามาสานถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้เธอได้อุ่นๆ
ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้
ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้เธอฝันดีๆ
ให้เธอเคลิ้มไป

เป็นวิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิงๆ
และนอนหลับใหล
เก็บดาวเก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน

ก่อนฟ้าจะสางก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียงกาย
อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ
ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาวนาน
ให้เธอฝันดี

เป็นวิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิงๆ
และนอนหลับใหล
เก็บดาวเก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน

ก่อนฟ้าจะสางก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียงกาย
อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ
ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาวนาน
ให้เธอฝันดี

ให้เธอได้อบอุ่น
และนอนฝันดี
ให้เธอได้อบอุ่น
อยู่ในวิมาน