เคยจับมือและเคยบอกรักในตอนที่อยู่ด้วยกัน
ทำไมยังฝันถึงมัน ก็มันนานแล้วเธอทิ้งไป
หรือเป็นเพราะว่ารักคราวนั้นมันคาหัวใจฉันเป็นเหมือนนักกีฬา ที่ถูกเปลี่ยนตัวช่วงท้ายเกม
เหมือนหนังสือเล่มหนึ่งถ้าใครได้อ่าน
ที่เริ่มเรื่องช่างหวานได้อ่านก็ยิ้มเรื่อยไป
แต่แล้วตอนจบมันไม่สวยไม่ซึ้งใจ
ก็เหมือนเรื่องราวของเธอและฉัน
แค่หลับตา ฉันก็ยังคงเห็นเพียงแต่เธอ
ยังคงพร่ำเพ้อ ยังละเมอ
ว่าเธอไม่เคยทิ้งกันไป
เธอเป็นหนังสือที่ฉันนั้นยังอ่าน
ซำ้อยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน
ยังอ่านมันทุกข้อความ เว้นตอนจบของมัน
รูปถ่ายเธอ หรือว่า ของขวัญที่เคยให้กัน
ยังวางไว้ตรงที่เก่า ที่ตรงนั้นที่เคยมีเรา
วันเกิดเธอสิบสามเดือนสองยังจำขึ้นใจ
เพราะฉันไม่เคยจะลืม แต่ที่ลืมคือวันที่เลิกรา
เหมือนหนังสือเล่มหนึ่งถ้าใครได้อ่าน
ที่เริ่มเรื่องช่างหวานได้อ่านก็ยิ้มเรื่อยไป
แต่แล้วตอนจบมันไม่สวยไม่ซึ้งใจ
ก็เหมือนเรื่องราวของเธอและฉัน โอ้.โว้.
แค่หลับตา ฉันก็ยังคงเห็นเพียงแต่เธอ
ยังคงพร่ำเพ้อ ยังละเมอ
ว่าเธอไม่เคยทิ้งกันไป
เธอเป็นหนังสือที่ฉันนั้นยังอ่าน
ซำ้อยู่อย่างนั้น ไม่ไปไหน
ยังอ่านมันทุกข้อความ เว้นตอนจบของมัน
โว้... โน... ฮู้...
แค่หลับตา ฉันก็ยังคงเห็นเพียงแต่เธอ
ยังคงพร่ำเพ้อ ยังละเมอ
ว่าเธอไม่เคยทิ้งกันไป
เธอเป็นหนังสือที่ฉันนั้นยังอ่าน
ซำ้อยู่อย่างนั้น ไม่ไปไหน โอ้...
แค่หลับตา ฉันก็ยังคงเห็นเพียงแต่เธอ
ยังคงพร่ำเพ้อ ยังละเมอ
ว่าเธอไม่เคยทิ้งกันไป
เธอเป็นหนังสือที่ฉันนั้นยังอ่าน
ซำ้อยู่อย่างนั้น ไม่ไปไหน
ยังอ่านมันทุกข้อความ เว้นตอนจบของมัน
ยังอ่านมันทุกข้อความ เว้นตอนที่เราเลิกกัน
