Meni candan usandırdı, cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yandı âhımdan, murâdım şem′i yanmaz mı
Gamu bîmârına cânân, deva-yı derd eder ihsan
Niçün kılmaz mene derman, meni bîmarı sanmaz mı
Gamim pünhan tutardım men, dedîler yâre gıl rohşen
Desem ol bî-vefâ bilmen, inanar mı inanmaz mı
Şeb-i hicran yanar cânım, töker gan çeşm-i giryânım
Oyadır halki efgânım, gara bahtim oyanmaz mı
Gûl-i ruhsârınen garşu, gözümden ganlı akar su
Hebîbim fasl-i güldür bu, akar sular bulanmaz mı
Değildim men sana mâil, sen ettin eklimi zâil
Mene ta'n eyleyen gâfil seni, görünce utanmaz mı
Fuzûlî rind-u şeydâdır, hemîşe halka rüsvadır
Sorun kim bu ne sevdâdır, bu sevdâdan usanmaz mı
