คำทุกคำที่ฉันได้เอ่ย
อาจไม่พอ และยังไม่ใช่ทุกสิ่ง
เท่ากับความรู้สึกที่ฉันนั้นควรมอบให้เพื่อเธอ
แต่ดูเหมือนไม่อาจ ไม่มีทาง
นานเท่าไรที่ไม่มีเธอ
กลัวจะลืมว่าเธอสำคัญเท่าไหร่
อยู่ในความรู้สึกที่ฉัน
พบเธอได้เเค่ภาพจำ
ข้างในนี้ แค่เท่านั้น
ฉันไม่อาจพบเธอ
ต้องยอมทิ้งฝันแสนไกลเพราะเรามันห่าง
คำบางคำที่แม้จะบอกให้ทำเท่าไหร่นั้นคงไม่ต่าง
คงเจอเธอเเค่เพียงในความทรงจำ
และคงไม่พบในความจริงอีกแล้ว อยากจำไว้
ฉันฝันไปว่าคือความจริง
ว่ามีเธอใกล้กันเมื่อวันแรกเจอ
แต่ไม่เคยมีเธออยู่แล้ว
คิดเองช้ำเองทุกที
เป็นเพียงฝันวันก่อนผ่านมานาน
ฉันนั้นมองด้วยความยินดี
จากดวงตาที่มีหวังช่างริบหรี่
ปล่อยให้เธอลอยไปกับฝัน
ของเธอพร้อมวันที่ดี
แค่เท่านี้ฉันคง มีสุขแล้ว
ฉันไม่อาจพบเธอ
ต้องยอมทิ้งฝันแสนไกลเพราะเรามันห่าง
คำบางคำที่แม้จะบอกให้ทำเท่าไหร่นั้นคงไม่ต่าง
คงเจอเธอเเค่เพียงในความทรงจำ
และคงไม่พบในความจริงอีกแล้ว อยากจำไว้
ฉันไม่อาจพบเธอ
ต้องยอมทิ้งฝันแสนไกลเพราะเรามันห่าง
คำบางคำที่แม้จะบอกให้ทำเท่าไหร่นั้นคงไม่ต่าง
คงเจอเธอเเค่เพียงในความทรงจำ
และคงไม่พบในความจริงอีกแล้ว อยากจำไว้
