از تو بیت نمیشه شنید صدای فقر رو
نمی فهمی بی خان ومانی تو شبای سردو
بیا عمق دردو ببین تو تو نگاه مردمبیا یه شب به شهر نگاه از چشمای من کن
از تو بیت نمیشه شنید صدای فقر رو
نمی فهمی بی خان و مانی تو شبای سردو
بیا عمق دردو ببین تو تو نگاه مردم
بیا یه شب به شهر نگاه از چشمای من
با عینک لوکس نمیشه دید کوچه های خاکی رو
از نوک برج نمیشه دید روزگارِ پایینو
تو مسجد درس نمیدن بهت مرامو
طلبه که نمی دونه فلسفه ی حرامو
کسی ندید دلیلِ اجبارِ اعتراف چی بود
قاضی ندیده خونِ دیوار انفرادی رو
مردم نون نداشتن حاکم نونِ اقتدار می خورد
موشکاتون وسط کویر چه انتقامی بود
ندیدی مهاجرت کردن از خونه فراری
شدن بی وطن و گم توی یه تونل از تاریخ
ندیدی زخمی ترین ملت توی جهانیم
نگفتی خشم ما توی خیابونه برا چی
وقتی مرگ حق بود ولی زندگی نه
وقتی دختر نُه ساله حجله می رفت
ایران انقد کشیده بود دیگه حس نمی کرد
این جهنمو ساختی بمون بهشت بدی نه
از تو بیت نمیشه شنید صدای فقر رو
نمی فهمی بی خان ومانی تو شبای سردو
بیا عمق دردو ببین تو تو نگاه مردم
بیا یه شب به شهر نگاه از چشمای من کن
از تو بیت نمیشه شنید صدای فقر رو
نمی فهمی بی خان ومانی تو شبای سردو
بیا عمق دردو ببین تو تو نگاه مردم
بیا یه شب به شهر نگاه از چشمای من کن
تو برق سکه نمی بینی ستاره ها رو
نمی تونی درک کنی غم شعرای ما رو
هرگز گلوله خفه نکرده صدای سازو
من راوی حقیقتم انکارش با تو
این وعده هایی که دادی به کام ما نیست
تو توی روزتم حتی ستاره داری
آسمون ما شبا فقط آتیش می بارید
بیتت روشنه ولی دلته تاریکه تاریک
اختلاسو ندیدی فسادو ندیدی
شلیک مستقیم سپاهو ندیدی
مافیاتو ندیدی
رانتو ندیدی
تحفه به چین فروش آب و خاکو ندیدی
ریاتو ندیدی
روی سیاتو ندیدی
اون رنگ رفته ی حناتو ندیدی
لابیاتو ندیدی
ماله کشاتو ندیدی
اونور آب عشق و حال بچه هاتو ندیدی
ندیدی نشنیدی چونکه با ما غریبی
یه چرخ تو شهر بزن شاید تو هم از خواب پریدی
ندیدی نشنیدی شاید دیدی خندیدی
یه تلنگر به خودت بزن تا تو خواب نَمیری
ندیدی چقدر اینجا زنا رو زدن
ترس داری نکنه از مادرای وطن
پروردگارایی که خالق امثال منن
تو خلاف بشری و خلافتم من
وقتی شلاق میزدین به شراب عاشق
دستبند زدین به اونکه تو جیبش ترانه داره
وقتی حکم جوونای جسور طناب داره
باید می دونستی یکی یروز قراره پا شه
نمیشه دید از عرش فرش رو هیچوقت
تو قلعه می ساختی یکی زیرش می شکست
تو ریسمان بافتی واسه زورِ بیشتر
میلیون نفر تو تار عنکبوتت گیر کرد
نمیشه دید از عرش فرش رو هیچوقت
تو قلعه می ساختی یکی زیرش می شکست
تو ریسمان بافتی واسه زورِ بیشتر
میلیون نفر تو تار عنکبوتت گیر کرد
نمیشه دید از عرش فرش رو هیچوقت
تو قلعه می ساختی یکی زیرش می شکست
تو ریسمان بافتی واسه زورِ بیشتر
میلیون نفر تو تار عنکبوتت گیر کرد
