เพราะแรงกดดันของคำบอกลา
ฉันจึงต้องมาร้องเพลง
ถ้าใครได้ยินถ้าใครได้ฟังนี่คือเสียงเพลงสุดท้ายฉันเอง
เหตุเพราะฝนในเดือนตุลาที่พาฉันไป
ในโลกที่แสนวังเวง
เมื่อฉันกำลังคุกเข่า
เพื่อขอทำให้รักเราเป็นอย่างเธอฝัน
แต่เธอนั้นหันมองที่ฉัน
ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
เฉยเกินกว่าชาไหลรินออกมา
น้ำตาที่มีข้างใน
ช้ำเกินแสดงหัวใจหมดแรง
เมื่อเธอไร้ซึ่งเหตุผลข้อใด
ก่อนหน้าฝนในเดือนตุลา
เธอพาฉันไปในโลกที่สวยดังเพลง
และพูดคำให้ฉันจำ
เหมือนคำให้สัญญา
ว่าอย่าไปจากเธอ
แต่เธอนั้นจ้องมองที่ฉัน
ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
ดังกระสุนฝังกลางอกฉัน
ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา
ต้องพาร่างตัวเองกลับมา
เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
หากคนไหนบังเอิญมาได้ยินและได้ฟัง
ฝากเพลงนี้ให้คนสองคนฟังดังๆ
คนที่เขานั้นยังไม่รู้ว่าชีวิตที่เขาให้มาได้พัง
บอกว่ารักเขาฝากขอโทษเขา
ที่ฉันห้ามตัวเองไม่ทัน
เธอคนนั้นจ้องมองที่ฉัน
ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
ดังกระสุนฝังกลางอกฉัน
ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา
ต้องพาร่างตัวเองกลับมา
เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
และสุดท้ายเรื่องราวเหล่านั้น
หากไม่ถึงเธอคนที่ตั้งใจ
เมื่อไร้สิ้นแสงในเดือนตุลา
หากว่าฉันไม่คืนกลับมา
โปรดจงรู้หนึ่งชีวิตจบสิ้นไป
ตอนนั้นตัวฉันกับแหวนวงนั้นที่ตรงนั้น
