هر چه تیره تر بشی ای شب سرد
ما مثل هر چی ستاره روشنیم
تو تبر بشی واسه ریشه ی ماشک نکن بازم جوونه می زنیم
همه ی سازامونم که بشکنی
با سرود خنده مون چه می کنی ؟
راه آرزومونو بستی ولی
با پره پرنده مون چه می کنی ؟
نمیشه خورشیدو حاشا بکنیم
حتی پشت سایه ها و پرد ها
یه روزی همه کبوتر می شیمو
نمی مونه هیشکی پشت نرد ها
شب تیرمون به فردا می رسه
کابوس کهنه به رویا می رسه
وقتی دستمون تو دستای همه
من میگم معجزه از راه می رسه
