ใกล้เกินกว่าที่จะพูดคำใด ๆ ออกไป
มันใกล้เกินกว่าจะมองเห็นใคร
เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ
มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น
อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคย
ได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจ
ถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้ง
วันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคย
ฉันก็ยังไม่เคย
ไม่รู้มันเป็นยังไง
จะหยุดตัวเองทำไม
เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ (จะหยุดหายใจ)
มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น
อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคย
ได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจ
ถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้ง
วันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคย
ฉันก็ยังไม่เคย
ไม่รู้มันเป็นยังไง
จะหยุดตัวเองเพื่อใคร เพื่อใคร
หยุดตัวเองทำไม
ทางเดินมีสองทาง
เราคงต้องตัดสินใจ
เราจะไปทางไหนกันดี จะอยู่หรือไป
Oh
อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคย
ได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจ
ถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้ง
วันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคย
ฉันก็ยังไม่เคย
ไม่รู้มันเป็นยังไง
จะเดินกันต่อไปไหม (อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน)
ไปไหม (อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่) ไปด้วยกันกับฉัน (ด้วยกัน)
(เพราะเธอยังไม่เคย)
ไปด้วยเพลงของฉัน ทำไม ใครจะมาเอาไป (ได้รู้มันเป็นยังไง)
ด้วยกัน
หยุดตัวเองทำไม
หยุดตัวเองทำไม
