ก็เป็นอีกครั้งที่ใจบอบช้ำกลับมา
เมื่อเธอได้ย้ำว่าเธอก็ยังรักเขา
ต่อให้คนนั้นไม่แคร์ไม่สนสักคราวต่อให้มีฉันเฝ้าเคียงข้างคอยดูแล
ทั้งที่รู้ก็เก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหว
ได้แต่เผลอลืมตัว และพูดความจริงจากใจ
หยุดไม่ทัน
อีกกี่ครั้งจะพอ อีกกี่ครั้งจะจำ
ว่าอย่าล้ำเส้นเกินออกไป
เหมือนทำเธอให้เจ็บ
ฉันเองก็เจ็บ ที่บอกว่ารักไป
ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองทุกที
ที่ยังล้ำเส้นเกินออกไป
ทั้งที่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่มีวันที่ใจของเธอจะเปลี่ยนจากเขา
เฝ้าคอยแต่คิดว่าการที่ฉันทุ่มเท
จะมีสิทธิ์ทำให้เธอเปิดใจสักครั้ง
ไม่ควรจะคิดก็ยังคงคิดอย่างนั้น
ไม่มีให้หวังก็ยังหวังไปวัน ๆ
ทั้งที่รู้ก็เก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหว
ได้แต่เผลอลืมตัว และพูดความจริงจากใจ
หยุดไม่ทัน
อีกกี่ครั้งจะพอ อีกกี่ครั้งจะจำ
ว่าอย่าล้ำเส้นเกินออกไป
เหมือนทำเธอให้เจ็บ
ฉันเองก็เจ็บ ที่บอกว่ารักไป
ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองทุกที
ที่ยังล้ำเส้นเกินออกไป
ทั้งที่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่มีวันที่ใจของเธอจะเปลี่ยนจากเขา
อีกกี่ครั้งจะพอ อีกกี่ครั้งจะจำ
ว่าอย่าล้ำเส้นเกินออกไป
เหมือนทำเธอให้เจ็บ
ฉันเองก็เจ็บ ที่บอกว่ารักไป
ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองทุกที
ที่ยังล้ำเส้นเกินออกไป
ทั้งที่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่มีวันที่ใจของเธอจะเปลี่ยนจากเขา
