Ξημέρωμα στη Ναυαρίνου το συναίσθημα εκείνο που νοσταλγώ
Εγώ δεν είμαι ποιητής εγώ είμαι νικητής μα μια μέρα θα νικηθώ
Σαν το καλάθι στη λήξη, σαν της φυλακής την πλήξη, το ξέρω θα τρελαθώΠου ανήκεις που ανήκω δεν θέλω να ανήκω κάπου, αδιαφορώ
Και δε φοβάμαι τίποτα τώρα πια
Δεν λυπάμαι για τίποτα τώρα πια
Δεν φοβάμαι τίποτα τώρα πια
Δεν λυπάμαι για τίποτα τώρα πια
Και τα χρόνια να περνάνε μα να μη σε προσπερνάνε
Τι πουλάς το αγοράζω τι σου χάλασε να το φτιάξω
Εγώ δεν είμαι ποιητής εγώ είμαι εκδικητής
Της καρδιάς μου νταβατζής, των πράξεων μου δικαστής
Σαν τον Mike Tyson μπαίνω μέσα στο ring
Κάθε μέρα της ζωής της ξεριζώνω το αυτί
Και δεν φοβάμαι τίποτα τώρα πια
Δεν λυπάμαι για τίποτα τώρα πια
Δεν φοβάμαι τίποτα τώρα πια
Δεν λυπάμαι για τίποτα τώρα πια
Και τα χρόνια να περνάνε μα να μη σε προσπερνάνε
Τι πουλάς το αγοράσω τι σου χάλασε να το φτιάξω
Εγώ δεν είμαι ποιητής εγώ είμαι εκδικητής
Της καρδιάς μου νταβατζής, των πράξεων μου δικαστής
Σαν τον Mike Tyson μπαίνω μέσα στο ring
Κάθε μερα της ζωής της ξεριζώνω το αυτί
Και δεν φοβάμαι τίποτα τώρα πια
Δεν λυπάμαι τίποτα για τίποτα τώρα πια
Δεν φοβάμαι τίποτα τώρα πια
Δεν λυπάμαι τίποτα για τίποτα τώρα πια
Τώρα πια
Τώρα πια
