ไม่อยากให้เธอรู้

Mai Charoenpura

อาจจะเป็นทุกข์
อาจจะผิดหวัง
แต่ยังมีรอยยิ้มให้เธอเรื่อยไป
ข้างในจะร้อนจะรน
หมองหม่นทนทุกข์เพียงใด
ยังอยากจะยิ้มให้เธอ
อย่างนี้

ก็ไม่เคยคิด
อยากให้เธอรู้
ข้างในที่แท้
มันเป็นอย่างไร
เพราะความที่รักเหลือเกิน
ไม่อยากถูกหมางเมินไป
แค่เพียงเห็นก็ชื่นใจ
เกินพอ

แม้ตอนพบกัน
ฉันทำร่าเริง
แต่รู้ไหม
คิดอะไรอยู่
กลับมาล้มตัวลงนอน
กอดหมอนน้ำตาพร่างพรู
อยากเป็นเหมือนคนที่เธอ
จูงมือ

ก็ไม่เคยคิด
อยากให้เธอรู้
ข้างในที่แท้
มันเป็นอย่างไร
เพราะความที่รักเหลือเกิน
ไม่อยากถูกหมางเมินไป
แค่เพียงเห็นก็ชื่นใจ
เกินพอ

แม้ตอนพบกัน
ฉันทำร่าเริง
แต่รู้ไหม
คิดอะไรอยู่
กลับมาล้มตัวลงนอน
กอดหมอนน้ำตาพร่างพรู
อยากเป็นเหมือนคนที่เธอ
จูงมือ

แม้ตอนพบกัน
ฉันทำร่าเริง
แต่รู้ไหม
คิดอะไรอยู่
กลับมาล้มตัวลงนอน
กอดหมอนน้ำตาพร่างพรู
อยากเป็นเหมือนคนที่เธอ
จูงมือ

แม้ตอนพบกัน
ฉันทำร่าเริง
แต่รู้ไหม
คิดอะไรอยู่
กลับมาล้มตัวลงนอน
กอดหมอนน้ำตาพร่างพรู
อยากเป็นเหมือนคนที่เธอ
จูงมือ