Antonio was een hele stoere visser
hij voer over de middellandse zee
maar als hij dan weer thuis kwam smolt zijn hartje
en zong hij voor zijn meisje in het cafe
Kom zing en dans met mij, de liefde gaat nooit meer voorbij
oh ELeonora
kom zing en ga met me mee de zon schijnt dan weer voor ons twee
oh Eleonora
en op een dag ze gingen samen trouwen
het dorp vierde feest daar op het plein
Antonio keek zijn meisje in haar ogen en zong vor haar het volgende refrein
Kom zing en dans met mij, de liefde gaat nooit meer voorbij
oh ELeonora
kom zing en ga met me mee de zon schijnt dan weer voor ons twee
oh eleonora
hij ging toen weer varen, maar hij nam zijn meisje mee
en toen weerklonk over de zee
Kom zing en dans met mij, de liefde gaat nooit meer voorbij
oh ELeonora
kom zing en ga met me mee de zon schijnt dan weer voor ons twee
oh eleonora
