คงจะมีเป็นล้านเหตุผล
ที่ทำให้ฉันควรต้องไป
บอกกับเธอว่ารักแค่ไหนเหมือนเธอไม่ได้ยิน
อยู่กันไปก็เหมือนถูกทิ้ง
เหมือนกับคนไม่มีความหมาย
ในแววตาที่ว่างเปล่านั้น
เก็บฉันไว้ที่ใด
ก็รู้ควรต้องไป
ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อยใจ
ตัวฉันต้องทำอย่างไร
เมื่อเธอมายื้อฉันไว้ด้วยคำเดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม
เกลียดตัวเองที่ฝืนไม่ไหว
ทั้งที่ใจนั้นแทบสลาย
แต่จะให้ต้องฝืนจากไป
ก็ทำไม่ได้
ก็รู้ควรต้องไป
ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อยใจ
ตัวฉันต้องทำอย่างไร
เมื่อเธอมายื้อฉันไว้ด้วยคำเดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม
เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม
