Τις απαντήσεις σου τις ξόφλησα στο ακέραιο
και έχεις παράπονα με τόσα που ′χω κάνει
μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα το μετέωροκαι τα δικά μας θα σου πω
η νύχτα δεν μου φτάνει.
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και τα δικά μου θέλω υπόψιν θα τα λάβει
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει.
Και τα παράλογα ποτέ μου δεν στα αρνήθηκα
ίσως να ήταν το μεγάλο μου το σφάλμα
από την αγάπη μου για σένα παρασύρθηκα
ζήτησα χέρι να πιαστώ μα έσπασε το φράγμα.
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και τα δικά μου θέλω υπόψιν θα τα λάβει
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει...
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και τα δικά μου θέλω υπόψιν θα τα λάβει
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει...
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει
