Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει
Αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει
Άντε ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση
Μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι και χασίσι
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο που ορμά να τη φιλήσει
Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει
Ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει
Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει
Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στ′ αστέρια ξεφυσάει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
Κι όλο στην αρχή γυρνάει
Πού θα πάει θα ξεκολλήσει
Κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι' αλλού θα ροβολήσει
(Ποιος κλαίει
Μέσα μου και μου λεει
Ξυπνά δεν είναι όνειρο
Το χιόνι που μες καίει
Η φτώχεια είναι πιο βρώμικη
Αν νοιωθει ότι φταίει)
Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει
Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει
Κι η καρδιά μου σα σαράβαλο στα αστέρια ξεφυσάει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
Κι όλο στην αρχή γυρνάει
Πού θα πάει θα ξεκολλήσει
Κι ο κόσμος σα σαράβαλο γι αλλού θα ροβολήσει
Που θα πάει που θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει
Και δε λέει να τελειώσει
Που θα πάει θα ξημερώσει
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ′ ανταμώσει
