مرا تو بي سببی نيستی
به راستی صلت كدام قصيده ای ای غزل
ستاره باران کدام سلامی به آفتاباز دریچه ی تاریک؟
کلام از نگاه تو شکل میبندد
خوشا خوشا خوشا نظر بازی ها که تو آغاز میکنی
النساءُ مثلي
النساءُ مثلي
النساءُ مثلي
مثلي
مثلي
مثلي
شب ندارد سر خواب
میدود در رگ باغ
باد با آتش تیزابش فریادکشان
پنجه میساید بر شیشه در
شاخ یک پیچک خشک
از هراسی که زجایش نرباید توفان
النساءُ مثلي
لا يعرفن سوى البُكاء
البكاء المستعصي
فجأة ينهمر كشريان مقطو
النساءُ مثلي
لايَعرفْن الكلامَ
الكلمة تبقى في الحلق
كالشوكة ، كالشوكة
يُفضّلنَ بلعها
باد بگذار بپیچد با شب
بید بگذار برقصد با باد
گل کو می آید
گل کو می آید خنده به لب
گل کو می آید
گل کو می آید خنده به لب
النساء مثلي
تَتَلَقينَ الصفعات
ولا يجرُؤن على ردها
يرتجفن من الغضب يكبحْنَه
كأسد في قفص
با این همه چه بالا چه بلند
پرواز میکنی
النساءُ مثلي
النساءُ مثلي
النساءُ مثلي
مثلي
مثلي
مثلي
باد بگذار بپیچد با شب
بید بگذار برقصد با باد
شب ندارد سر خواب
میدود در رگ باغ
باد با آتش تیزابش فریادکشان
النساءُ مثلي
يحلمن بالحرية
