Kapalı perdeler, loş bi′ oda
Yere saçılmış giysiler, aspirin erimiş suda
Kadraja girdik yavaşça aşk denilen bu savaştaHer şey ufak bi' kıvılcımla başlar
Tanrı denilen ressamın kanvasında ikimiz
Yeni doğmuş gibi, yeni doğmuş gibi saf ve temiz
Gecenin köründe rüzgârın sesiyle
Uyanıp da bakardı pencereden hep
O neyin peşinde hiç bilemesem de
Başından geçenleri düşününce
Yüreğim ağır gelir, kapatır kendini
Ama hâlâ yeni aşklar gibi taze
Olmaz mıydık?
Biraz daha çaba olsa, kalmaz mıydık?
Değişmeseydik fazla, olmaz mıydık?
Biraz daha çaba olsa, kalmaz mıydık?
Yalnızlar ve şehirler, martılar ve şiirler
Gecenin köründe kapalı perdeler
