แค่บางคนที่เคยแคร์
แต่ไม่ใช่ตอนนี้ใช่ไหม
ได้เวลาปล่อยเธอไป
เมื่อเธอปล่อยให้เขาเข้ามา
รักเท่าไรเธอคงไม่จำ
ต้องมาเจ็บเพราะความไว้ใจ
เหลือคนเดียวที่ต้องเสียใจ
คือฉันที่ต้องเช็ดน้ำตา
ใจมันอ่อนแอ้แล่
ฮู้ว่าอ้ายบ่แคร์กันอีกต่อไป
ปานถึกฟ้าผ่าลงกลางใจ
เห็นอ้ายไปกับคนอื่น
ยืนเฮ็ดเซ่เหว่
ปาดโธ่คึกล้าเฮ็ด
พากันขึ้นสวรรค์ซั่นเจ็ด
แต่เฮาต้องเช็ดน้ำตา
สาธุแหม้
ให้เลิกกันแหน่แหม
ให้เขาตั๋วแหน่แหม
ให้เขาบ่จริงใจแหน่แหม
สาธุแหม้
ให้เขาถิ่มแหน่แหม
อย่าได้พ้อฮักแท้
ให้เจ็บคือเฮาแหน่แหม
สาธุ
เจ็บครั้งนี้จำจนตาย
เข็ดกับคนใจร้ายอย่างเธอ
เกิดชาติไหนอย่าได้เจอ
อย่าได้เจอกับคนหลายใจ
รักเท่าไรก็ต้องพอเสียที
เพราะว่าเธอมันไม่มีหัวใจ
ฉันจะลืมอะไรที่เคยเสียไป
จะลืมมันไปว่าเคยรักเธอ
สาธุแหม้
ให้เลิกกันแหน่แหม
ให้เขาตั๋วแหน่แหม
ให้เขาบ่จริงใจแหน่แหม
สาธุแหม้
ให้เขาถิ่มแหน่แหม
อย่าได้พ้อฮักแท้
ให้เจ็บคือเฮาแหน่แหม
สาธุ
ฉันยินดีปล่อยเธอให้ไป
คงไม่มีอะไรเรียกร้อง
ปวดร้าวเท่าไรจะไม่อ้อนวอน
มีแต่คำอวยพรให้เธอ
สาธุแหม้
ให้เลิกกันแหน่แหม
ให้เขาตั๋วแหน่แหม
ให้เขาบ่จริงใจแหน่แหม
สาธุแหม้
ให้เขาถิ่มแหน่แหม
อย่าได้พ้อฮักแท้
ให้เจ็บคือเฮาแหน่แหม
สาธุ
