واسه نیکا
واسه مهسا
واسه حدیثواسه نخبه های دانشگاه شریف
Listen you
اینجا ایرانه مردم پی حقشون
آزادی، دولت بشه سرنگون
جوونامونو دونه دونه دفنشونو
حاجیا میرن برسن به اجرشون
واسه اون مادری که گریه کرد زیاد
واسه اون کارگری که مثلش هست زیاد
نمیگیرم لال مونی مثل بعضیا
که از خون مردم در میاد خرجشون
You
میگن تو موزدوری هر وره حزبت
کیرم تو جمهوری اوله بسمه
شدن دو سر سوخت مذهبه اسمش؟
کو مسلمون این همه ،چشه
گوه خورای ناموس مردم
بچه هاشون دور دورای ونکو
دس خالی بچه هامون جلو تانکو
میکشن آتیش پایگاهو بنکو
نمیریم زیره باره امامه سرا
وقتی همشون ازدم از رپ سوارن
اندازه کافیم مغزارو فرار
دلشون نه برا تو میسوزه نه برا من
حرفه یه ملت همه برابر
خونه خواهر برادرامونو میدیم تقاص
اون بچه ها بودن سرمایه فردا
من صدای نیکا و حدیث و مهسام
ما شرط شیم، ما واستادیم جلوی سایبری ارتش ایران
مردشی یا ساده روی نفتکشی
ما سرکشیم میریم جلو با قلب شیر
میپیچه به پرمون خمپاره ولی میرم
دلار و پونده واسه اغازاده بیشک
اون باغ گونده ها رو حالا نمی گم
اینجا ایرانه مردم پی حقشون
آزادی، دولت بشه سرنگون
جوونامونو دونه دونه دفنشونو
حاجیا میرن برسن به اجرشون
واسه اون مادری که گریه کرد زیاد
واسه اون کارگری که مثلش هست زیاد
نمیگیرم لال مونی مثل بعضیا
که از خون مردم در میاد خرجشون
تو شوک فرو می رم چرا واسه جرمی که نکرده
می میرم؟
انگاری هولوکاسته دوباره یا آزادی خواه یا برده
میمیرن
خبر اینکه سر یه سپاهی و یه نفر کنده به کیرم
حس تک تیراندازارو دارم وقتی بسیجی میبینم میرم کله بگیرم
نمی خوری هیچ جوره می کشمت
یادت نره دیرگورش
چرا جمله م ادامه داره نقطه بزار
وقتی کردمت دل سیر کونشو
سنگ امون همه توی کیر
پرت به اون که میگه نقاشی کن
سرم درد میکنه واسه بیف
ما مردم گرگیم گوسفندای نظام
علف، سرتو میچریم
پلیس ا فرار سرهنگ تو خونه
میریزن تو خونه قلبتو می برن
می گن تو خیابونا یه مشت بچه
همه دهه هشتادی ان
نکته اش همین جاست
همین شونزده ساله ها
قبرتو میکنن
چشا نشه رنگه غم جنگ جم
با خون دلنگ فهم
آزادی از اینور سنگین ه
وخت کم بس درد بسه به نسل بعد
اصل من تو حصره و
بهاره چه کتاب باشه چه یه دوره زمانی فصل بعد
تو رو خدا مملکت و نگاه
حتی به یه نیشخند گیر میدن
ولی من نور و بعد اینهمه تاریکی می گیرم
حسی نیس زیاد الان، صادقم ولی
نه زیبا کلام!
بسیجی نناز به زید کش
شرت پات بیشتر کیر دیدن
اینجا ایرانه مردم پی حقشون
آزادی، دولت بشه سرنگون
جوونامونو دونه دونه دفنشونو
حاجیا میرن برسن به اجرشون
واسه اون مادری که گریه کرد زیاد
واسه اون کارگری که مثلش هست زیاد
نمیگیرم لال مونی مثل بعضیا
که از خون مردم در میاد خرجشون
