Zij is geen medicijn tegen het tikken van de klok
Geen hoop, geen gids, geen haven in de nacht
Geen bron in de woestijn als je kapot gaat van de dorst
Niet de glimlach op je allerslechtste grap
Ze is geen hitrefrein dat van de steigers klinkt
Niet de allerduurste wijn die je zonder kater drinkt
Geen bloementuin in bloei, niet een uit duizend nachten
Geen uitgestoken hand aan het eind van al mijn wachten
Nee meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil
Ze is geen slap excuus voor wat ik graag had willen zijn
Geen droom, geen doel, geen stok om mee te slaan
Geen enkele garantie voor een lang gelukkig leven
Ze is geen antwoord op de vraag van ons bestaan
Niet de mooiste symfonie onder de film genaamd wij tweeën
Niet de schone koele bed dat mijn koortsen weg kan nemen
Niet het ritme van mijn hart, niet het zuiverste geweten
Ze kwam niet op het juiste moment. En dat kan me ook niet schelen…
Want meer dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil
Tussen alles wat ik had en hoe dat opeens ging leven
Wat met potlood staat geschetst kan met kleur worden weer getekend
Tussen nooit iets aan de hand
En vanalles te beleven
Tussen nooit misschien en soms er tussenin
Het moet allemaal gezegt
Maar wat ze ook beweren, geen vergelijking is terecht
Misschien klinkt het wat simpel
Maar alles wat ik horen wil (is)
Zij maakt het verschil
Want ze is geen goed gesprek waar geen hond op zit te wachten
Niet de vlag waar ik onder strijd, geen advies bij al m’n klachten
Niet de allerlaatste uitweg waar wij allang niet meer aan dachten
Maar nog meer …
Zij maakt het verschil
Zij maakt het verschil
